مدیران چرنوبیل نظام را برکنار کنید
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۷۵۸۷
عصرایران؛مسعود طائفی فیجانی- برای ما ایرانی‌ها، سریال چرنوبیل از جهات مختلف ارزش نگاه کردن دارد. این سریال هنرمندانه ابعاد مختلف شکل‌گیری یک فاجعه را به تصویر کشیده است.
عطش و اشتهای چند مدیر حکومتی نیروگاه چرنوبیل به رشد و ارتقاء و ترفیع مقام سبب می‌شود که آنها در گزارشی دروغ وضعیت نیروگاه را مطلوب مخابره کنند و سلسله آزمایشاتی را برای اثبات مدعای خود برنامه‌ریزی نمایند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بعد از بروز فاجعه نیز سعی می‌کنند ابعاد آنرا جزئی و محدود گزارش کنند تا خیال مسئولان و مدیران ارشد آسوده باشد.
در حالیکه هر لحظه و هرثانیه با گسترش تشعشعات اتمی قربانیان بیشتر، آلودگی وسیع‌تر و کنترل و پاکسازی آن دشوارتر می‌شود اینان فاجعه‌ای را که پس از سی سال همچنان از ساکنین اروپا و شوروی سابق قربانی می‌گیرد به خرابی سقف یکی از سالن‌های نیروگاه تقلیل دادند.
ولی حماقت و تعصب ذاتی مدیران به همینجا ختم نمی‌شود، ایشان به جای تخلیه مردم از محدوده پرخطر، آنجا را قرنطینه کرده و مانع خروج مردم شوند تا اخبار ناشی از این اتفاق به بیرون درز نکند و این خود بر حجم قربانیان و گسترش ابعاد فاجعه می‌افزاید.
سرانجام با ورود مستقیم یکی از مسئولان ارشد و البته سالم حاکمیتی و کمک چندتن از دانشمندان شرافتمند به وی عمق فاجعه مشخص می‌شود و تلاش برای رفع و رجوع صحیح آن آغاز می‌گردد. و نهایتا دانش و رشادت توأمان این نخبگان کاربلد و شریف پرده از واقعیت برداشته و فداکاری چندتن از آنها مانع تکرار فاجعه می‌شود.
یکی از زیباترین سکانس‌های سریال لحظه‌ای است که مدیر نیروگاه به محض دیدن نماینده دولت شوروی فهرستی را که خود از مقصران اصلی حادثه تهیه دیده، برای تبرئه خود ارایه می‌کند. هرچند نهایتا وی و شرکایش مجازات می‌شوند ولیکن چندین هزار کشته، میلیون‌ها نفر آسیب‌دیده و میلیاردها دلار خسارت ناشی از جاه‌طلبی و فریبکاری چندین مدیر ریاکار، دروغگو، ناکارآمد و منافق برجای می‌ماند.
زنجیره‌ای از مسائل اینچنینی را که ما نیز در کشور با آنها مواجهیم در این سریال به تصویر کشیده شده است.
انتصاب برخی مسؤولان نالایق، ریاکار، منافق و ناکارآمد و متظاهر که البته به همت چاپلوسان و ندیمان بادمجانی پیرامون خود توهم دانایی و خردمندی هم دارند، شکل‌گیری گام به گام زمینه‌های فاجعه، هشدارهای کارشناسان در خصوص احتمال بروز حادثه، برخورد مستبدانه مدیران سرسپرده و متملق با کارشناسان و تهدیدشان به تنبیه و اخراج، وقوع فاجعه و گسترش لحظه به لحظه آن، تلاش مدیران برای لاپوشی و پنهان کاری و ارایه گزارشات دروغ و خلاف در خصوص ماهیت و ابعاد حادثه، متهم ساختن کارشناسان و متخصصان به سیاه‌نمایی و سرانجام خسارات وحشتناک انسانی و مالی ناشی از این زنجیره معیوب.
گورباچف در خاطرات خویش انفجار اتمی چرنوبیل را یکی از دلایل فروپاشی شوروی سابق برشمرده است. بهتر است مدیران چرنوبیلی نظام را هرچه سریعتر برکنار و مجازات کنیم تا بیش از این به نظامی که خونبهای صدها هزار شهید و میلیون‌ها آزادی‌خواه است صدمه نزنند.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۷۵۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ویرانی، آوارگی و فاجعه؛ سودان یک سال پس از جنگ
ارتش سودان و نیروهای واکنش سریع این کشور از اواسط آوریل ۲۰۲۳ با یکدیگر درگیر شدند؛ جنگی که موجی از خشونت را در این کشور آفریقایی به راه انداخت و ۸.۶ میلیون نفر را بی‌خانمان کرد.
به گزارش ایسنا، این جنگ نظم سومین کشور بزرگ آفریقا را با سرعتی خیره‌کننده تغییر داده و خارطوم، پایتخت سودان را که زمانی مرکز مهم تجارت و فرهنگ در رود نیل بود، نابود کرده است. طبق آنچه ساکنان و امدادگران می‌گویند، محله‌های متروکه این شهر اکنون مملو از اجساد مدفون‌شده در قبرهای کم‌عمق و ساختمان‌های ویران‌شده است.
روزنامه نیویورک تایمز با استناد به گزارش سازمان ملل متحد می‌نویسد: «به دلیل آنکه برداشت محصول و ارسال کمک‌ها مختل شده است، بیش از یک‌سوم از جمعیت ۴۸ میلیونی سودان با سطح فاجعه‌باری از گرسنگی مواجه شده‌اند. همچنین حدود ۲۳۰ هزار کودک از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند و زنانی که تازه مادر شده‌اند در صورت عدم دریافت غذا و مراقبت‌های بهداشتی با مرگ روبه‌رو خواهند شد. افزون بر این، امدادگران می‌گویند که ده‌ها بیمارستان و کلینیک بسته شده‌اند. مسئله دیگر وضعیت تحصیل است؛ به عبارتی تعطیلی مدارس و دانشگاهها این کشور را که زمانی دانشجویان خارجی زیادی جذب می‌کرد، با بدترین بحران تحصیلی در جهان مواجه ساخته است.»
جنایات در «دارفور» واقع در غرب سودان که توسط دو دهه خشونت نسل‌کشی آسیب دیده، همچنان رو به افزایش است. غیرنظامیان سلاخی و اردوگاه‌های امداد و خانه‌ها سوزانده شده‌اند. همچنین پناهجویانی که از خشونت‌های پیشین فرار کرده‌اند، از مرز به چاد عبور می‌کنند و می‌گویند که «هرگز به خانه‌های خود برنمی‌گردند.»
«پروژه داده‌های مربوط به مکان و رویداد درگیری مسلحانه» - یک سازمان مردم‌نهاد که یکی از شرح وظایف آن ثبت تلفات است – گزارش داد که تعداد کشته‌شدگان درگیری‌های این یک سال از ۱۵ هزار و ۶۰۰ نفر فراتر رفته و تعداد زیادی مجروح ثبت شده است. البته مقامات سازمان ملل و کارکنان وزارت بهداشت سودان معتقدند که تعداد واقعی تلفات بیشتر از این آمار می‌باشد.
آژانس پناهندگان سازمان ملل می‌گوید: «از میلیون‌ها نفری که در اثر درگیری آواره شده‌اند، بیش از ۶.۶ میلیون نفر در داخل سودان باقی مانده‌اند. همچنین، تقریبا ۱.۸ میلیون نفر دیگر به کشورهای همسایه از جمله سودان جنوبی، چاد، مصر، اتیوپی و جمهوری آفریقای مرکزی فرار کرده‌اند.»
نیویورک تایمز در ادامه این گزارش تاکید می‌کند: «تداوم درگیری‌ها میان دو جناح – ارتش و نیروهای واکنش سریع – کورسوی امیدی را از بین برده و شاید سودان به زودی حاکمیت غیرنظامی را آزاد کند.»
نیروهای واکنش سریع همچنان در «خارطوم» مسلط هستند؛ جایی که جنگ برای اولین بار در آوریل ۲۰۲۳ آغاز شد. این گروه همچنین در نوامبر کنترل خود را بر «دارفور» جایی که متهم به ارتکاب موجی از جنایات است، مستحکم و در ماه دسامبر «ود مدنی» را تصرف کرد؛ جایی که ده‌ها هزار نفر از آنجا گریختند.
ارتش سودان بخش زیادی از شرق کشور از جمله شهر بندر سودان در دریای سرخ را در اختیار دارد. به گفته یکی از ساکنان و امدادگران، ارتش در ماه مارس نیروهای شبه‌نظامی را از بخش‌های بزرگ «اُم‌دُرمان» شهری استراتژیک در آن سوی رود نیل از خارطوم بیرون کرد.
تحلیلگران منطقه‌ای و کارشناسان امنیتی می‌گویند ارتش در تلاش است از این حرکت جدید برای بسیج و بازپس‌گیری مناطق دیگر از گروه شبه‌نظامی استفاده کند.
تلاش‌های مکرر برای دستیابی به آتش‌بس تاکنون موفقیت آمیز نبوده و درخواست‌های سازمان ملل برای توقف درگیری‌ها نادیده گرفته شده است.
ژنرال‌های رقیب کیستند؟«ژنرال عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودان از سال ۲۰۱۹ رهبر دوفاکتو این کشور بوده است. او پس از قیام پرآشوب علیه «عمر البشیر» رئیس‌جمهور سابق سودان که در آوریل ۲۰۱۹ در پی اعتراضات از قدرت برکنار شد، به قدرت رسید.
پیش از آن، ژنرال البرهان یک فرمانده ارتش منطقه‌ای در دارفور بود؛ جایی که ۳۰۰ هزار نفر در جنگ از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ آواره شدند و این مسئله محکومیت جهانی را برانگیخت.
پس از امضای توافقنامه تقسیم قدرت میان غیرنظامیان و ارتش در سال ۲۰۱۹، ژنرال البرهان رئیس شورای حاکمیت شد – نهادی که برای نظارت بر انتقال سودان به حکومت دموکراتیک ایجاد شد. اما با نزدیک شدن به تاریخ تحویل کنترل به غیرنظامیان در اواخر سال ۲۰۲۱، او نشان داد که تمایلی به واگذاری قدرت ندارد.
رقیب اصلی ژنرال البرهان، «محمد حمدان دقلو» معروف به «حمیدتی» است که نیروهای واکنش سریع را رهبری می‌کند.
در تاریخ اکتبر ۲۰۲۱، ژنرال البرهان و ژنرال حمدان برای به دست گرفتن قدرت در یک کودتای نظامی متحد و عملا رهبر و معاون رهبر سودان شدند اما خیلی زود با یکدیگر نساختند و میان آنها درگیری شکل گرفت.
بسیاری از دیپلمات‌ها، از جمله دیپلمات‌های ایالات متحده، تلاش کردند تا توافقی بین دو ژنرال برقرار کنند تا قدرت را به غیرنظامیان بازگردانند. با این حال، آنها نتوانستند در مورد سرعت جذب نیروهای واکنش سریع در ارتش توافق کنند. در آوریل ۲۰۲۳، پس از ماه‌ها افزایش تنش، نیروهای آنها دست به جنگ علیه یکدیگر زدند.
هر دو رهبر در سال گذشته برای جلب حمایت سیاسی به خارج از سودان سفر کردند. ژنرال البرهان در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد در حالیکه ژنرال حمدان سفری به چندین کشور آفریقایی داشت. ژنرال البرهان در یک سخنرانی در آوریل امسال گفت که نیروهایش «تا پیروزی می‌جنگند.»
روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: «سودان در قاره آفریقا موقعیت اساسی و بنیادی دارد. این کشور دارای خط ساحلی قابل توجهی در دریای سرخ است که یکی از شلوغ ترین مسیرهای کشتیرانی جهان تلقی می‌شود. این کشور با هفت کشور ازجمله جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، مصر، اریتره، اتیوپی، لیبی و سودان جنوبی مرز مشترک دارد که بسیاری از آنها نیز با تهدید بی‌ثباتی مواجه هستند.»
این روزنامه آمریکایی همچنین با اشاره به خشونت در سرتاسر دارفور می‌افزاید: «دارفور مقری برای گروه نظامی واگنر – متعلق به روسیه – بود که در گذشته به عملیات استخراج طلای سودآور دسترسی داشتند. اگرچه این گروه پس از مرگ رهبرشان رسما منحل شد، اما گمان می‌رود که نیروهایش در سودان فعالیت می‌کنند.»
بنابر گزارش‌های منتشر شده، «نیروهای اوکراینی در کنار ارتش سودان عملیات‌هایی را علیه نیروهای واکنش سریع که توسط روسیه حمایت می‌شوند، انجام داده‌اند.»
به گفته چندین مقام آفریقایی و غربی، امارات متحده عربی همچنین به طور مخفیانه به نیروهای واکنش سریع از طریق یک پایگاه هوایی در چاد تسلیحات و درمان پزشکی ارائه می‌دهد. البته اماراتی ها گفته‌اند که عملیات آنها «صرفا بشردوستانه» است.
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند